மூடர் கூடம் (2013) - கொரியன் படத்தின் தழுவல் !!

வாழ்கையில் தோல்விகளை மட்டுமே சந்தித்த நான்கு நண்பர்கள் சீட்டு கம்பெனி நடத்தி மக்கள் பணத்தை சுருட்டிய பணக்காரனின் வீட்டில் கொள்ளை அடிக்க செல்லும் நகைச்சுவை கலாட்டா தான் மூடர் கூடம். அடுத்தவனை வாய்க்கு வந்ததை சொல்லி ஓட்டுவது தான் நகைச்சுவை என்று இன்னும் நம்பி கொண்டிருக்கும் மக்கள், இது போன்ற "பிளாக் காமெடி" வகை படங்களையும் ரசிப்பது மாற்று சினிமாவிருக்கான நல்ல தொடக்கம் என்றே நம்ப தோன்றுகிறது. "பிளாக் காமெடி/டார்க் காமெடி" தமிழ்சினிமாவிருக்கு புதுசு. "சூது கவ்வும்" இந்த வகையில் வந்த மாஸ்டர் பீஸ். அதன் பிறகு நான் பார்த்த சிறந்த டார்க் காமெடி படம் "மூடர் கூடம்".

நான்கு பேர் நவீன், குபேரன், சென்ட்ராயன் மற்றும் வெள்ளையன் தமிழ் சினிமா மரபு மாறமால் வழக்கம் போல் டாஸ்மாக் கடையில் சந்தித்து நண்பர்கள் ஆகிறார்கள். வாழ்கையில் இனி இழப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை என்ற முடிவிருக்கு வந்து குருட்டு தைரியத்தை மட்டுமே முதலீடாக கொண்டு வெள்ளையனின் மாமாவான சீட்டு கம்பெனி முதலாளி வீட்டில், அவர்கள் வெளியூர் சென்ற நேரம் பார்த்து திருட செல்ல, அந்த குடும்பமோ காலை 3 மணிக்கு பதில் மதியம் 3 மணி தான் கிளம்புகிறார்கள் என்று தெரிய வருகிறது. வேறுவழியின்றி அவர்களை வீட்டுக்காவலில் பிணைய கைதிகளாய் வைத்து அந்த வீட்டில் இருக்கும் பணத்தை கொள்ளை அடிக்க நினைகிறார்கள். அவர்கள் முயற்சி வென்றதா. அவர்கள் தங்கள் இலக்கை அடைந்தார்களா என்பதே மீதி கதை.

நான்கு நண்பர்கள் ஒவொருவரும் ஒரு விதம். சமூகத்தின் மீது தீராத வெறுப்பு கொண்டவர்கள், ஏமாற்றத்தை மட்டுமே சந்தித்தவர்கள். அனைவரது கடந்த காலத்தையும் பிளாஷ்பேக் முலம் பார்வையாளர்களுக்கு சொல்கிறார்கள். ஒவ்வொரு பிளாஷ்பேக்கையும் வித்தியாசப்படுத்தி ரசிக்கும் படி குடுத்தது கூடுதல் சிறப்பு. வீடு புகுந்து திருடுவதற்கு ஐடியா குடுப்பது நவீன். இவர் தான் படத்தின் இயக்குனர். தீவிர "சிவப்பு" கம்யூனிஸ்ட் பிரியர் போல் தெரிகிறது. போகிற போக்கில் "சிவப்பு" தத்துவங்களை தூவி செல்கிறார். ரொம்பவே எளிமையாக, ரசிக்கும் படி மற்றும் முக்கியமாக புரியும் படி வசனங்களை செதுக்கி உள்ளார். சிவப்பு மீது தீராத வெறுப்பில் இருக்கும் எனக்கே சில வசனங்கள் பிடித்து இருந்தன. அலட்டல் இல்லாத நடிப்பின் முலம் நம் மனதை கவருகிறார். 

"ரெண்டு வருஷம் முன்னாடி ரெண்டு ரூபாய் வித்த டீ இப்ப ஆறு ரூபாய். அதைக் கேட்கவே ஆளில்லை. கஞ்சா 400 ரூபாய்ன்னா மட்டும் தட்டி கேட்டுருவாங்களா?" என்று அறிமுகம் ஆகிறார் சென்ட்ராயன். இவர் பேசும் "பு" வசனங்கள் அதகளம். வெள்ளைக்காரன்கிட்ட தமிழிலே பேசுறீங்களாடா? அப்புறம் ஏன் தமிழன்கிட்ட மட்டும் இங்கிலீஷிலே பு ? என்று இவர் கேட்பது ஞாயமாக படுகிறது. ஆனால் நிறைய காட்சிகளில் இவரின் நடிப்பு ஓவர் டோஸ் மற்றும் எரிச்சலை வரவழைக்கிறது. 

தன்னை பச்சை பச்சையாய் திட்டியவனை விட்டுவிட்டு முட்டாள் என்று சொன்னவனை புரட்டி எடுப்பதிலே தெரிந்து விடுகிறது குபேரனின் வீக்னெஸ் என்னவென்று. குபேரனுடைய இளம் வயது முட்டாள் பிளாஷ்பேக்கை கார்ட்டூனாக காட்டியிருப்பது படத்தின் ஸ்டைலை மாற்றுகிறது. கடைசியாக வெள்ளையன். இவருக்கு மட்டும் காதலி உண்டு. 

படத்தில் வரும் நாய்க்கு கூட ரசிக்கும்படியான பிளாஷ்பேக். ஓவியா, ஜெயப்ரகாஷ், குண்டு சிறுவன், தாவூத்தின் சென்னை பிராஞ்ச்சை எடுத்து நடத்தும் சேட், ஜப் எத்திக்ஸ் திருடன் என்று அனைவருமே சிறப்பாய் நடித்து உள்ளார்கள். குறை என்று சொன்னால் பின்னணி இசை மற்றும் பிற்பாதியில் படத்தின் நீளம்.

 "Attack the Gas Station!" என்கிற கொரியன் படத்துல இருந்து   தழுவி எடுக்க பட்ட நிறைய காட்சிகளை நம்மால் மறைக்க முடியல. படத்தின் மூல கதை,  தலைகீழ் தண்டனை, சென்ட்ராயன் சேட்டைகள், கிளைமாக்ஸ் காட்சி என்று நிறைய காட்சிகள் கொரியன் படத்தை ஞாபக படுத்துகிறது. பிற மொழியில் இருந்து தழுவி எடுக்கிற தமிழ் படங்கள் என்னைக்குமே எனக்கு ஓகே தான். டோரன்ட்ல டவுன்லோட் பண்ணி அந்த கொரியன் படத்தை பார்த்த யாருக்கும் தழுவல்/கதை திருட்டை பத்தி பேசுற யோக்கியதை இல்லை என்பது என்னுடைய உறுதியான எண்ணம். எந்த மொழி படமாக இருந்தாலும் என்னை பொறுத்த வரை பார்வையாளர்களை கதையோடு கட்டி போட வேண்டும், படத்தை சுவாரிசியமாக குடுத்து இருக்க வேண்டும். வெற்றிக்கான மந்திரம் அது தான். அந்த வகையில் மூடர் கூடம் வெற்றி கோட்டை அசால்ட்டாக கடக்கிறான்.

மூடர் கூடம் - வெற்றி கூடம் . 

My Rating: 8.0/10.